telefonsuz yaşamak

artık bu devirde çok zor. ben ne zaman telefonu evde unutsam, sokağa külotsuz çıkmış gibi hissediyorum.

gerçekleştirebiliyorum.

(bkz: ölüm gibi bi şey oldu ama kimse ölmedi)

(bkz: solunum cihazına bağlı yaşamak)

gayet kolay olum şarjını bile giresun'da unuttum amk en son sözlüğün vatsap grubu için elime almıştım.

bi hafta kadar deneyeceğim. bakalım.

ygs-lys öğrencisi olma ihtimali %70 tir.

telefonu bıraktım, diyaliz makinasından yazıyorum.

ölüm gibi bir şeydi kimse ölmedi

şu an ki durumum... 1 gündür nefes alamıyorum...

yaşanır. ben yaşarım yani. zaten günde sadece bir saat açık olduğu için sıkıntı olmuyor. sadece annem ve babam ulaşıyor o kadar.

bir köyde kasabada bıraksalar beni telefonsuz hiç sorun değil ama şehirde iş güç telefonsuz hiç olmuyor...

ygs lys ye çalışırken 1 yıl telefon kullanmamıştım. daha sonrasında telefonlu yaşamak çok zor geldi. demem o ki insandan insana farklılık gösterebilir ama o kadar da zor değil.

yaklaşık lise hayatımın tamamı boyunca yaptığım eylem. inanın sandığınız kadar kötü birşey değil. bunun sayesinde hayattaki küçük detayların farkına varabilirsiniz. yazı yazmaya meraklıysanız bi anda ortaya bomboş vaktiniz çıkar yazmak için. saatlerce gömülü duracağınız bir aleti hayatınızdan kaldırmış olursunuz. tabiki ben telefonun yanında bilgisayar da kullanmayan bir birey olarak bunları söylüyorum. neyse saygılar efendiler.

savaşın ortasında silahsız kalmaktır.

yaklaşık iki senedir telefon kullanmıyorum, mis gibi.

seni tanımak istiyorum yiğidim

telefonla doğduk sanki

ölüm gibi birseydi galiba...

günümüz şartları düşünüldüğünde çok zor gibi duruyor ama yapılabilir bir süre sonra alışırsınız sanırım en güzel yani sizi gerçekten hayatında benimseyen insanların bir şekilde size ulaşabilecek olması olur ya da kimse tarafından umursanmamış olduğunuzu hayat yüzünüze acı acı vurur neyse iyi geceler

kanadımı kırmışlar da uçamamışım gibi...

Kısa süreli olanını iki kez deneyimleyen biriyim. Acayip güzel oluyor. Gerçi ben ikisinde de tatile gitmiştim. En azından tatilde ulaşılamaz olmak çok hoş. Sadece çevremdekilerle, normal hayattaki sorunlar hiç yokmuş gibi, canıma sıkan herkesten uzakta, asla ulaşılamaz olarak anın tadını çıkarttım ikisinde de. Ne hikmetse hayatımdaki en iyi tatillerimde ikisi de en başlarda yer alıyor. Sadece deniz, kum, güneş, sevdiklerim, masalar, sohbetler, gece gezmeleri, üşüyüp battaniyeye sarılıp yatılan, yattığın yerden sohbet edilip gülüşülen geceler... Darısı balayımın başına.

Hayatımın 4de 3ü telefondu depremden sonra 4de 4 yaptım pişman değilim

Askerde alışmışım, olsa da olmasa da olurmuş gibi geliyor şimdi.

Şu zamanda ne yazık ki çok da mümkün gözükmeyen bir hadise lakin resmen bağımlısı olduk. Geçtim artık hayatımızın bir parçası olma durumunu vücudumuzun bir parçası olmuş durumda. Eğer yapabilen varsa helal olsun diyorum.

Sevdiklerimin bana nasıl ulaşacağı sorununu çözersem acil yapacagim uygulama

Normal hayat neyse de tuvalet telefonsuz çekilmiyor

zor be.

Eskiden ölüm gibi bişiydi şimdi mükemmel geliyo

telefonu şarja taktığımda yaptığımdır. herkese tavsiye ederim. sağlıklı yaşam gibisi yok.